Bir minik tavşancık

Şu an eşimin şehir dışı seyahatleri sebebiyle Eskişehir’de ailemin yanındayım. Son günlerde zaten berbat olan uykularımız iyice içinden çıkılmaz bir hale geldi. Geceleri çok sık uyanan kızım, artık uyandığında tekrar uyumak istemiyor ve bu durum beni gerçekten çok zorlamaya başladı. Öyle ki, geçen gece annemi uykusundan uyandırıp ondan yardım istedim çaresizlikten. Gündüzleri ise zaten kendi kendine oyalanmayı sevmeyen kızım bir saniye bile yalnız kalmak istemez oldu. Bir de ek gıdaya geçmiştik ya, son birkaç gündür zaten yoğur yemeyen kızım o çok sevdiği şeftali püresini ve elmayı da yemez oldu. Hatta kaşıktan bile korkar oldu sanki. Almamak için ağzını sımsıkı kapatıyor ve kafayı iki yana sallıyor hayır der gibi. Biliyorum ki, bu huzursuzluğu sebepsiz değil… Minik kuzumun ilk dişi çıkıyor. Alt orta dişlerden sol taraftaki bize merhaba dedi üç gün önce. İlk fark ettiğimde topluiğne ucu kadar bir beyaz nokta vardı, şimdi iyice yarılmış durumda ve dişin tüm yüzeyi görülüyor. Umarım bu süreci en hafif şekilde atlatırız. Biraz rahatlatmak için dişe sürülen jellerden aldım belki biraz faydası olur diye ama sürmek ne mümkün, ağzını sıkıca kapıyor ve hiçbir şeye izin vermiyor. İlerleyen günlerde umarım daha net bir fotoğrafını da çekebilirim. Şimdilik çekebildiğim bu tek kare ile idare edeceğiz.

Bu arada emekleme çalışmalarımız son hız devam etmekte. Aslında daha çok sürünüyor diyebiliriz. İki gündür dururken tam emekleme pozisyonuna geçiyor ama iş ilerlemeye gelince beceremeyip tekrar sürünmeye başlıyor hedefindeki oyuncağına ulaşmak için. Ha bir de o yan duruşu yok mu tek dirseğinin üzerinde, beni benden alıyor…